Cildimiz, yaklaşık iki metrekare yüzey alanı ve 3 ilâ 10 kg arasındaki ağırlığıyla yetişkin bir bireydeki en büyük organdır. Henüz gördüklerimizi, duyduklarımızı yorumlayamadığımız hayatın çok erken evrelerinde bize yol gösterir. Bünyesindeki ağrı, dokunma, basınç ve sıcaklık algılayan sinir uçları sayesinde dünyayla ilişkimizi ilk onun aracılığıyla kurarız.

Aklımız kemale erdikçe, diğer duyu organlarımızla daha sık konuşuyoruz gibi görünse de karanlıkta kalınca duvarlara dokunarak, duygusal olarak karasızlık yaşayınca karşımızdakinin dokunuşlarını yorumlayarak, yolumuzu bulmaya çalışırız.

Aynada cildimize bakarız, hiçbir organımız bizi bu kadar görsel olarak temsil etmez. Dokunma hissini yansıtmayı deneyen birçok sanat çalışması arasında Abdellatif Kechiche’in 2013 yapımı Mavi En Sıcak Renktir (La vie d’Adèle) filmini hatırlayanlarınız olabilir. Dokuma duyusunu ve etkilerini tüm açıklığıyla gözler önüne seren muhteşem bir baş yapıttır.
 
Diğer yandan da benin sınırı olan cildimiz, bizi dış etkilerden korur, zararlı güneş ışıklarını engeller. Mücadelesinin sonucu yıllar içerisinde yaşımızı da belli eden izleri taşımasıdır.  İşte bu özelliği nedeniyle ergenlikten itibaren artan bir şekilde egomuzun ilgisine bazen estetik, bazen sağlık gerekçeleriyle mahzar olur. Cildimizin sağlıklı olmasından memnuniyet duyar, kendimizi iyi hissederiz.

Keyfimiz yerinde olduğunda, etrafımızdaki güzellikler de görümüze daha çok çarpar, şarkılara, şiirlere yansır. Ne dersiniz, o güzellikler arasında badem ağacının da olması bir tesadüf mü?

Badem, Türk şiirinde bazen baharın gelişini müjdeler, bazen güzelin gözleri olur. Orhan Veli Kanık’ın neredeyse her bahar içine düştüğü durumu “Derdim Başka” eserinde nasıl dizelere döktüğünü hatırlayalım:

​

Sanma ki derdim güneşten ötürü;
Ne çıkar bahar geldiyse?
Bademler çiçek açtıysa?
Ucunda ölüm yok ya.
Hoş, olsa da korkacak mıyım zaten
Güneşle gelecek ölümden
Ben ki her nisan bir yaş daha genç,
Her bahar biraz daha aşığım;
Korkar mıyım?
Ah, dostum, derdim başka...

                   Orhan Veli Kanık